Donderdag 17 tot zondag 20 april
Het heeft de hele nacht gehoosd. Code oranje wordt afgegeven. We nemen de T40, een rode brede weg, naar Bonifacio. Dreigende luchten en slecht zicht. Vaaractiviteiten zijn gecanceld vanwege het slechte weer.
In de hoofstad Bonifacio vinden we camping L’Araquina van waaruit we in tien minuten in het centrum zijn.
In de benedenstad liggen vele bootjes aangemeerd maar is er nauwelijks activiteit. De vele restaurantjes in de haven zijn nog in staat van opbouw, het ziet er nog niet uitnodigend uit. Om in de oude stad te komen moet er behoorlijk geklommen worden en halverwege gaan wij terug omdat de klim te zwaar is. Hammie en Geert zijn al boven.
Maar ook halverwege hebben wij een mooie uitzicht op de kalkstenen kliffen en op de citadel van de oude stad (828 na Chr gesticht door Bonifatius II van Toscane).
Goede vrijdag 18 april
We hebben een treintje gevonden die ons naar de oude stad binnen de vestingmuren brengt.
Een echt oud stadje dat zijn sfeer en charme behouden heeft.
Veel kleine kerken, een overvloed aan restaurantjes en smalle straatjes. In de kerkjes zie je de voorbereidingen voor het passiegebeuren. De parochianen van de verschillende kerkjes beelden samen in kleurrijke kleding het passieverhaal uit.
We lunchen op een leuk terras voor een oud kerkje en sluiten af met twee grote bollen Italiaans ijs.
Zaterdag 19 april
Geert verwent ons met heerlijke gebakjes bij de koffie en ’s avonds trakteren wij ons op een heerlijk Italiaans etentje.
Het blijft maar regenen en de weersvoorspellingen beloven niet veel goeds, de zon zullen we de komende veertien dagen in Corsica amper zien. Voor Sardinië zijn de vooruitzichten beter en we besluiten de boot naar dit eiland te nemen en later onze reis in Corsica weer op te pakken.
Zondag 20 april, eerste paasdag
Vanuit Bonifacio kunnen wij met een kleine veerboot naar Santa Theresa di Gallura in het noorden van Sardinië. De afstand is maar twaalf kilometer en duurt krap een uur. De prijs is bijna evenveel als de vijf uur durende overtocht van Livorno naar Bastia op Corsica.
De medepassagiers gaan lopend de boot op en tot mijn grote schrik moet de camper achterwaarts erop gereden worden, niet mijn grootste passie. Gelukkig is het personeel hulpvaardig bij de aanwijzigingen.
Vanaf de boot zijn we in twintig minuten bij onze uitgezochte “agricampeggio”, camping Bonu Vida, vlakbij Santa Theresa Gallura.
Het valt ons op dat de data van opening van de camperplaatsen vaak niet kloppen met de gegevens in de informatie. Even vooraf bellen werkt het beste. Het hoogseizoen begint erg laat, soms pas begin juni.
Wij zijn blij dat deze bloemrijke camping met zijn loslopende ezels wel open is, en zelfs ’s avonds een maaltijd serveert met Sardijnse specialiteiten.
Maandag 21 april, tweede paasdag
Via de SP90 rijden wij langs de kust naar Alghero. Tot onze spijt regent het ook hier.
Aan beide kanten van de weg zien we veel olijfbomen en vele reclameborden. Het wegdek heeft betere tijden gekend, het wemelt van de gaten. Voor een doorgaande weg zou je beter verwachten.
We lunchen bij Mac Donalds en even buiten de stad vinden wij een camperplek die officieel nog niet geopend zou zijn, maar toch geopend is. Het is bij Fertilia en heet I Platani. Een mooie plek om te staan en van hieruit Alghero te bezoeken, een was te doen en wat te lezen.
Dinsdag 22 april
Met een taxi laten wij ons naar de binnenstad van Alghero brengen.
We wandelen langs de kade waar drie grote kanonnen staan opgesteld en waar je rondom een prachtig uitzicht hebt over zee. Met een smal treintje slingeren we door de middeleeuwse straatjes van de oude binnenstad. Vervolgens bezoeken we de kathedraal van Santa Maria.
Met een boot willen wij de Neptunusgrot bezoeken, één van de mooiste zeegrotten van Sardinië. Maar door het slechte weer kun je de grot niet in, helaas.
Het valt ons op dat veel straatverlichting, balkons en kruisen met rode lappen zijn bedekt. Wij dachten dat dit waarschijnlijk met het overlijden van de paus te maken zou hebben.
Het blijkt echter een Catalaanse traditie te zijn die verwijst naar een religieuze herdenking die vooral te maken heeft met rouw en bezinning. En in de paasweek symboliseren de rode doeken het lijden van christus en de rouw.
In het katholieke Corsica, maar ook in Sardinië, is het lijden van Christus zichtbaar aanwezig tijdens de paasweek. In Nederland merk je daar weinig van.
Woensdag 23 april
Een werkdagje voor ons. Een beetje zon en harde wind.
Donderdag 24.april
Eén van de bijzondere bezienswaardigheden van Sardinië zijn de vele reuzengraven, “tomba dei giganti”.
ChatGPT zegt er het volgende over:
Het zijn grafmonumenten uit een unieke oude cultuur van de nuraghe die leefden in de bronstijd zo’n 4000 jaar geleden. Zij geloofden dat hun overleden familieleden een krachtige band onderhielden met het leven van de levenden. Ze zagen de dood niet als het ”einde” maar als een overgang. De reuzengraven waren plekken waar de geesten konden samenkomen en dienden ook vaak als heilige plekken voor de levenden.
Hoe groter de monumenten, hoe belangrijker een stam of familie was. De graven staan op prachtige plekken in de natuur en hebben een magische uitstraling.
Er zijn over heel Sardinië achthonderd van deze plekken ontdekt. Het zijn er zoveel omdat de Nurahi’s duizend jaren de tijd hebben gehad om deze bijzonder grafmonumenten te bouwen.
Wij hebben er tot nu toe enkele bezocht: de Necropolo Puttu Codinu, open holen in een klein veld; en in het archeologisch park Nuraghe Appiu. Hier is een grote Nuraghe toren die nog deels overeind staat, resten van woonhutten eromheen en resten van een begraafplaats.
De toren is gebouwd met onregelmatige stenen en zonder cement gestapeld. Prachtig gelegen in een ruig landschap.
We overnachten bij een restaurant aan zee zonder voorzieningen, maar de ondergaande zon compenseert ruimschoots dit gebrek.
Vrijdag 25 april
Wij pakken de SP40 weer op en gaan in Bosa onze voorraden aanvullen. We vinden een grote parkeerplaats voor de Ponte Vecchio, de oude brug die over de rivier de Temo toegang geeft tot het kleurrijke oude stadje Bosra.
We belanden onvoorzien in het jaarlijkse bierfestival in de stad. Het wemelt van de biertentjes, waar vele kleine brouwers hun eigen gebrouwen bier aanbieden. Ieder koopt een plastic bekertje aan een koord voor om de nek en laat daar steeds het bier in gieten. Een prima oplossing om plastic afval te beperken.
Aan de bovenkant van het tegen de heuvels opgebouwde dorp met zijn smalle straatjes en kleurrijke huizen ligt het kasteel Malaspina. Dat punt hebben Marijke en ik niet bereikt, maar we zijn ver genoeg gestegen om een leuke indruk van dit originele Sardijnse stadje te krijgen.
Met enige spijt verlaat Geert het stadje. Hij had er wel willen overnachten om het bierfeest mee te maken, maar de drie, niet bierdrinkende vrouwen zagen dat niet zitten. Dan maar verder op zoek naar een camping in de buurt.
Bij Sennariolo vinden we een camperplek die nog niet geopend is, maar waar we toch kunnen staan. Op een groot veld, voor ons alleen, hebben wij het mooiste uitzicht over het landschap met in de verte nog zichtbaar de zee.
Je hebt de keuze: òf betalen voor de camping, òf een uitgebreide maaltijd in het restaurant gebruiken. De mensen die ons kennen weten al waar onze voorkeur naar uitgaat en gelukkig onze medereizigers ook. We genieten van een culinaire maaltijd in een sfeervol restaurant waarin zich een hilarische verzameling oude gebruiksvoorwerpen bevinden.
We moesten wel eerst een aantal kilometers door een stijgende smalle weg naar boven rijden. Maar het uitzicht was fantastisch bij La Rosa dei Venti.
Zaterdag 26 en zondag 27 april
Ook deze mooie plek verlaten wij weer. Via de E25 richting Cagliari, in Villasanta de SS293, een klein stukje SS130 en dan de SP86 om uit te komen bij een van de weinige camperplaatsen die open zijn. In Villamassargia is camping Donne Rurali met ruime plaatsen tussen de olijfbomen. Een prima plek om twee dagen te verblijven en jullie deelgenoot te maken van onze reiservaringen.