Uitgerust vertrekken wij naar Macka (Turkije), waar we op 2 augustus de rest van de groep ontmoeten: Hans en Nancy, onze begeleiders, reizend in een MAN met hun hond Giulia; Cor, alleen reizend in een Volkswagen California; Atje en Heino in hun Adria; Liesbeth en Theo in een Fiat Ducato; en wij ook in een Fiat Ducato.
We krijgen het roadbook en de kaarten, de “bakkies” worden bij de anderen geïnstalleerd en op de camper wordt een nieuwe sticker geplakt.
Op de sticker is de Faravahor afgebeeld. Het geeft in essentie de leer van Zarathustra, een Iraanse profeet die waarschijnlijk leefde tussen 1400 en 1200 voor Chr. Hij is de grondlegger van het Zoroastrisme, de staatsreligie van het oude Iran.
Voor diegenen die meer willen weten over de symboliek van dit beeld, volgt hier een verdere uitleg overgenomen van geestkunde.net:
1. De oudere man in het midden verbeeldt of Ahura Mazda zelf of de wijs geworden mens.
2. De ring in het midden is een weergave van de eeuwige oneindigheid van het Al, want een cirkel heeft begin noch einde. Die ring omvat de mens, wat inhoudt dat ook de menselijke geest het eeuwige leven heeft en met het Al is verbonden.
3. De beide vleugels hebben drie rijen veren, die de spreuk: ‘juist denken, juist spreken, juist handelen’ vertegenwoor- digen; tegelijkertijd zijn zij er de oorzaak van dat de mens in figuurlijke zin kan ‘vliegen’: zich geestelijk kan ontwikkelen. Door de eigen vermogens (het waarnemen, denken, voelen en willen) bewust en beheerst te gebruiken, ontwikkelt de mens zichzelf.
4. Met de staart wordt door een vogel een richting gekozen, ook nodig om te kunnen ‘vliegen’; dit verbeeldt de gewetensvolle keuze die de mens moet maken tussen het goede en het kwade, tussen ‘boven’ en ‘beneden’. Door de persoonlijke, vrije keuze is iedere mens verantwoordelijk voor zijn eigen daden en leert die door de gevolgen van eigen besluiten en daden te ondergaan.
5. De beide lussen, aan de voorkant van de staart en aan de achterkant, vertegenwoordigen het goede en het kwade. Voor het goede moet worden gekozen en het kwade moet achter zich worden gelaten.
6. De rechterhand van de mens wijst naar de hemel als de richting waarin moet worden gestreefd naar hereniging met God, Ahura Mazda – de linkerhand houdt de ring van vriendschap en trouw vast; beide handen wijzen op godsliefde en naastenliefde.
7. De hoed wijst op de uitstraling van de kruinchakra, die toeneemt al naar de mens erin slaagt voor het goede te kiezen en het kwade te laten. Daardoor komt de mens steeds meer in overeenstemming met het Al en kan de hereniging ermee plaatsvinden.
Na al deze activiteiten is er tijd voor een lekkere aangeklede borrel.
De reis kan beginnen!
Donderdag 3 augustus
Gezamenlijk rijden wij richting grens. Chaos alom. Als wij achter Hans aanrijden en de aanwijzingen van de politie negeren, draait een woedende agent verwoed aan ons stuur om ons de goede kant op te krijgen. Van eigenwijze vrouwen is hij niet gediend. Wij zeggen vriendelijk dat hij rustig moet blijven hetgeen hij uiteraard niet verstaat maar er wel naar handelt.
Twee uur later passeren wij de grens van Turkije en nog een uur later staan wij op Georgische bodem. Terwijl Marijke probeert een simkaart te scoren, kijk ik verbaasd om mij heen.
Grote reclameborden met schaars geklede vrouwen die perfect het straatbeeld weerspiegelen, staan in schril contrast met de kleding aan de andere kant van de grens.
Onder begeleiding van de met ons meereizende hittegolf storten wij ons in het Georgische verkeer.
Het is weer even wennen: links en rechts inhalen, van drie rijen zes rijen maken zodat je makkelijk de chips uit het zakje van de naast jou rijdende buurman kunt pikken. En blij zijn met de extra spiegel die we voor noodgevallen bij ons hebben.
Op weg naar onze overnachtingsplek koopt Marijke nog wat water en als wij verbaasd constateren dat het water wel wat duur is ontdekken wij dat het destilleerwater is. Het Georgisch is toch lastig te lezen!
We rijden even langs de strandboulevard in Batumi en dan snel door naar onze overnachtingsplek bij de botanische tuinen. Als wij aankomen is de tuin gesloten en zijn de meeste mensen al naar huis. Door de bizar hoge temperaturen (45 graden) is het toch nog een vermoeiende dag geworden, maar eenmaal achter een gekoeld drankje zijn we weer helemaal tevreden.
Vrijdag 4 augustus
Er moet nog een WA-verzekering voor Georgië geregeld worden en dat kan in Zugdidi waar we toch al naar toe willen om het paleis van de familie Dadiani te bezoeken. Het zeventiende eeuwse neogotische paleis is nu een historisch museum geworden. Het meest vermeldenswaardig is een bronzen dodenmasker van Napoleon dat hier terecht is gekomen omdat de Bonaparte’s en de Dadiani’s door huwelijk aan elkaar verbonden waren.
Daarna regelen de eigenaren van de campers in een gekoelde ruimte in vier uur tijd een WA- verzekering en bewaken de bijrijders op een beschaduwd terrasje de geparkeerde auto’s .
Wij vragen ons af of de de temperaturen in de schaduw (44 graden) nog hoger kunnen stijgen.
Aan het einde van de middag beginnen wij aan een prachtige tocht door de bergregio Svanetië.
Door de geïsoleerde ligging en de bouw van ettelijke verdedegingstorens, (meer dan 2000, waarvan de oudste uit de 9de eeuw stammen) is dit bergvolk in staat geweest indringers buiten de deur te houden en heeft het zijn eigen taal en tradities weten veilig te stellen.
Vanaf Zugdidi rijden wij parallel aan de rivier Engoeri via ettelijke haarspeldbochten langzaam bergopwaarts naar Mestia. Een bergdorpje op 1400 m hoogte waar het toerisme langzaam in opkomst is. Het is al laat op de avond maar toch nog licht als wij hier aankomen. Onze camperplek is fantastisch.
Wij hebben een bruisende rivier aan onze voeten, een mooi weitje om op te staan en de 4700 m hoge Oesjbaberg om naar op te kijken. De temperatuur van 28 graden is heel aangenaam.
Voor koken zijn wij te vermoeid en daarom besluiten wij een grote omelet te maken. De bak met eieren kiept echter om, de keukenla staat open en de smurrie verspreid zich over bestek en allerlei andere zaken. Anderhalf uur later zijn wij klaar om aan onze tweede omelet te beginnen ….
Zaterdag 5 augustus
We maken er een relaxte dag van. Eerst koffie op het druk bezochte terras in Mestia. Daarna een bezoek aan het nieuw gebouwde Museum voor Geschiedenis en Etnografie met zijn prachtige verzameling sierraden, ceintuurs en munten met beeltenissen.
De kabelbaan valt af omdat hij buiten gebruik is en een heerlijke dunne pizza als lunch is een goede vervanging. Aan het einde van de middag zetten wij onze camper terug op het mooie plekje iets buiten Mestia en genieten van de omgeving.
Zondag 6 augustus
Omdat er maar één weg door Opper Svanetië naar Mestia gaat, nemen wij dezelfde route terug. We vertrekken vroeg. De zon is net op en de boeren zijn bezig hun vee het dorp uit te sturen.
Eenmaal buiten de bebouwde kom kunnen de beesten zich vrij bewegen omdat ze niet gehinderd worden door afrasteringen. Ze maken ruim gebruik van hun vrijheid door bij voorkeur over de openbare weg te wandelen en het asfalt als rustplek te gebruiken. Zo roekeloos als Georgiërs doorgaans rijden, zo voorzichtig en omslachtig slalommen zij met hun auto’s om het vee heen.
In tegenstelling tot de heenweg hebben wij nu alle tijd om foto’s te maken van de mooi belichte hellingen en canyons. Er is weinig verkeer en de uitzichten zijn spectaculair.
De hitte is nog steeds moordend en zelfs de airco van de auto heeft grote moeite om ons iets van verkoeling te brengen. Via de groepsapp horen wij dat de Prometheus grot om zes uur dicht gaat en dat wij ons moeten haasten om de onderaardse grot nog te kunnen bezoeken. We komen aan op een overvolle parkeerplaats waar Theo een plaatsje voor ons heeft vrijgehouden.
Mooi op tijd om met de groep de grot in te gaan. Het is spectaculair en prachtig. De enige kanttekening vinden wij de “sprookjesverlichting” in de grotten. Te onnatuurlijk en te uitdrukkelijk.
Na afloop drinken wij een biertje en wachten tot de meeste mensen de parkeerplaats verlaten hebben en wij onze campers naast elkaar kunnen plaatsen.
Maandag 7 augustus
Vanaf de grot rijden wij richting de canyon Okatse.
Onderweg bezoeken wij de Bagrati kathedraal in Kutaisi, die boven op de heuvel ligt. Via zeer smalle straatjes bereiken wij de kerk en hebben van daaruit een mooi uitzicht over de stad. De kerk stond op de werelderfgoedlijst, maar is na een grondige restauratie van deze lijst gehaald vanwege ‘het veronachtzamen van de authenticiteit’. Nu zijn ze terecht gekomen op de lijst van bedreigde monumenten ….
De twee kloosters die wij hierna bezoeken spreken ons meer aan.
Het Gelati klooster, gebouwd tussen 1106 en 1125, omvat drie kerkjes waarvan de mooiste de kathedraal van de Maagd is. De kerk is van binnen beschilderd met oude fresco’s en aangevuld met Byzantijns mozaïeken. Wij vonden het zeer de moeite waard.
Net iets buiten Kutaisi ligt het Motsameta klooster op de punt van een klif. De bijzondere ligging maakte het bezoek aan dit klooster interessant.
Aankomend bij de canyon blijkt deze gesloten te zijn. We rijden een stukje terug en vinden daar een grasveld om met elkaar te overnachten. Op deze locatie nemen wij een heerlijke buitendouche.