Maandag 28 april
Bij Villamassargia ligt het het Parco Naturalistico S’Ortu Mannu. Dit natuurpark staat op ons lijstje omdat hier op 16 hectare grond in de 13de en 16de eeuw ongeveer 700 olijfbomen zijn geplant die nu nog te bewonderen zijn.
De oudste en grootste boom op dit terrein is de Koningin (Sa Reina) met een omtrek van 16 meter en een ouderdom van 900 jaar. En tussen al haar “onderdanen” heeft zij een ereplaats.
Het is indrukwekkend, al die oude olijfbomen waar de schoonheid juist door de ouderdom naar buiten komt (was het bij ons maar zo) en eeuwen door weer en wind overeind blijven staan.
Marijke en ik waren met nog een ander echtpaar de enige bezoekers. De stilte, het omringende landschap en de kracht van de bomen is overweldigend. Ooit gepland door Benedictijner monniken en eeuwen later verzorgd door lokale families die de bomen koesteren en aan volgende generaties door geven. De symbolische waarde van de boom is standvastigheid, verbondenheid met het land en vrede.
In Zuid Sardinie staat echter de oudste olijfboom genaamd de Patriarch. Deze heeft een omtrek van 11,5 m en is tussen de 2000 en 4000 jaar oud. De Patriarch hebben wij niet gezien.
Na de rust van de olijvenboomgaard belanden we op een camperplek midden in de stad Cagliari.
Voor één nacht, om de oude stad te kunnen bezoeken, is het handig; maar de plek is zo klein dat je de thee door het raampje van je buren kunt schuiven. En een nachtje stroom kost een tientje!
Met een treintje hebben we ons naar boven laten brengen waar je een mooi uitzicht over de stad hebt. bijkomend voordeel is dat we droog zitten, want het regent regelmatig.
Wij hebben niets met deze stad en zijn blij morgen weer te kunnen vertrekken.
Dinsdag 29 april
Via de SS125, een kronkelende goed bereidbare en qua natuurschoon prachtige weg, belanden we bij één van de weinige campings die al open zijn in deze buurt: Torre di Bari in Bari Sardo. Het is een eenvoudige camping, maar schitterend gelegen aan het meest mooie zandstrand dat ik ooit gezien heb. Bovendien zijn enkele restaurantjes op loopafstand van onze camping al open, dat geeft gezelligheid en eetgenot.
Het is zo’n fijne plek dat wij hier een paar dagen blijven.
Vrijdag 2 tot zondag 4 mei
We schuiven langzaam naar boven langs de oostkust. En in Tortolì, gelegen in het verlengde van het stadje Albatrox, vinden we camping Village Orri. Geopend, en ook hier een groot terrein beschut door bomen en de zee aan je voeten.
Hammy, Geert en ik gaan met ons drieën op stap. Vlakbij de camping ligt S’Ortali ‘e su Monti, een groot archeologisch veld met reuzengraven (Tomba dei Giganti), begraafplaatsen en menhirs. Zoals we ook al elders hebben gezien, maar dan net weer iets anders.
Het is vandaag monumentendag in Sardinië en dat betekent dat al het historisch erfgoed van het eiland gratis bezocht kan worden. Scholieren van diverse beroepsopleidingen geven rondleidingen en zijn hypernerveus als ze in het Engels iets moeten vertellen. Degenen met flair springen eruit.
We hebben nog energie om naar het plaatsje Tortolì te lopen. We denken de weg te verkorten door het bordje verboden voor voertuigen en voetgangers te negeren. De weg is mooi en wij begrijpen niet waarom dat bord er staat, temeer doordat een auto ons tegemoet komt met een lachende chauffeur erin. Het wordt ons duidelijk als we enkele honderden meters verder zijn ….
In Tortolì bezoeken we een oud Sardijns huis. Doordat deels de oude gebruiksvoorwerpen nog aanwezig zijn in het huis krijg je een beeld hoe sober de mensen honderd jaar geleden geleefd hebben. Ook hier verzorgen scholieren de informatie.
Na een lekkere lunch laten we ons met een taxi terug naar de camping brengen.
Zaterdag 4 mei
De SS125 die we weer oppakken en vervolgen, biedt prachtige vergezichten. Kronkelend wendt de weg zich langs diepe kloven. Bij een koffiestop maken we kennis met een Twents echtpaar. Het wordt een gezellig gesprek, over en weer wisselen we informatie uit waar we ons voordeel mee doen.
In Orgosolo maken we een tussenstop om de de beroemde muurschilderingen te zien die vanaf 1969 door de inwoners op de huizen zijn aangebracht als protest tegen een gepland navo-oefenterrein in het nabijgelegen Pratobella. Deze vorm van protest gebruikten de bewoners ook nadien om hun stem te laten horen over thema’s als onrecht, onderdrukking en internationale conflicten. Er zijn inmiddels meer dan 150 kleurrijke muurschilderingen in Orgosolo.
Bij Cantina Alessandro Bocca, in de buurt van Dorgali, kunnen je overnachten mits je gebruik maakt van een Sardijnse maaltijd met wijnarrangement. Marijke belt om te informeren of er plaats is. Ze heeft in het Engels even contact met de eigenaar, maar dan valt het gesprek stil en Marijke zegt in haar beste Engels “you are falling away”. Letterlijker kan het niet! En wij komen niet meer bij van het lachen.
De eigenaar is een gepassioneerde wijnkenner die enthousiast kan vertellen over zijn biologisch geteelde Cannonau wijn. Het is de bekenste en meest geliefde rode wijn van Sardinië. Uit archeologische vondsten van zaden is gebleken dat deze zaden al meer dan 3000 jaar oud zijn.
Er zijn enkele gebieden in de wereld die behoren tot de “blue zones”, zo genoemd omdat de mensen in deze zones lang en gezond leven en meer dan 100 jaar oud worden. De streek Ogliastra in Sardinië behoort tot één van deze zones. Kenmerken van de blue zones zijn dat de mensen doorgaans een actieve levensstijl hebben, een sterk sociaal netwerk en familieleven kennen, vers, lokaal en plantaardig voedsel eten en dagelijks een glas cannonau wijn drinken. Deze wijn bevat twee tot drie keer zoveel antioxidanten dan andere rode wijnen en is daardoor gezonder.
Na een heerlijke maaltijd en proeven van diverse cannonou wijnen, constateren wij dat we in deze vakantie dat ene glas cannonou wijn per dag bij lange na niet gehaald hebben.
Maandag 5 mei
Eindelijk een camping gevonden die open is, vol in bedrijf en fraai aangelegde terrassen heeft: Camping Porto Sosàlinas. Hier blijven we enkele dagen staan.
Maar het loopt anders. Hammy krijgt bericht dat haar 98-jarige moeder stervende is. Zij besluiten de volgende dag de boot naar Livorno te nemen om zo snel mogelijk naar Nederland te gaan. Onderweg horen zij dat hun (schoon)moeder overleden is.
Wij besluiten niet terug te varen naar Corsica, nog even op Sardinië te blijven en op een later tijdstip ook de boot naar Livorno te nemen.
Dinsdag 6 tot donderdag 8 mei
Ook wij zijn aangeslagen door het overlijden en kunnen op camping Selema, onze volgende stop, onze draai niet vinden. We gebruiken de dagen om de was te doen, de camper te poetsen en het verslag te maken.